2016: interview met ere-lid Jan Meulepas

Interview Jan, juni 2016.

Voor degenen die je nog niet kennen Jan. Wil je jezelf even kort voorstellen?
Nou… Ik ben dus Jan Meulepas. Ik ben getrouwd en ik heb twee kinderen. Ik ben veertig jaar geleden in Haps komen wonen samen met mijn vrouw. Daarvoor woonde ik in Mill. Ik heb ruim veertig jaar gewerkt als leidinggevende bij de IBN en ik heb het daar erg naar mijn zin gehad.

Hoe ben je eigenlijk bij HaVoC terecht gekomen?
Veertig jaar geleden ben ik dus in Haps komen wonen waar ik toen ook ben gaan volleyballen. Dat was in 1976. Ik was lid omdat ik net als vele anderen een sport wilde doen. Ik ging toen als 30-jarige bij de recreanten volleyballen. Het was niet dat ik op die leeftijd nog iets wilde bereiken maar ik vond volleybal gewoon erg leuk om te doen.

Wat heb je zoal gedaan in al die jaren voor HaVoC?
Vroeger was HaVoC één vereniging met Energo uit Beers. Haps wilde toen los van Beers en hierdoor werden het twee verenigingen. Bij een vereniging horen natuurlijk vrijwilligers. Ik kwam toen eerst in het bestuur van HaVoC. Binnen HaVoC heb ik niet alleen in het bestuur gezeten maar ook heb ik wedstrijdzaken gedaan en ben ik secretaris geweest. Daarnaast zat ik in verschillende commissies: ik heb twintig jaar geholpen met de oliebollenactie en ook heb ik geholpen bij het opzetten van de grote clubactie. Ik heb verder nog geholpen met het buitentoernooi, waar toen nog meer dan vijftig velden stonden en waar zelfs buitenlandse teams naartoe kwamen. Als laatste ben ik natuurlijk zaalwacht geweest. Dit heb ik jarenlang gedaan met verschillende mensen.

Wat vond je al die jaren zo leuk om te doen binnen HaVoC?
Ik vond HaVoC een erg leuke vereniging. Ik vond het gezellig om dingen met z’n allen te doen. En ik was altijd van: als iedereen nou iets doen dan houdt dat een vereniging draaiende. Als je dan verschillende dingen doet, blijft het werk leuk om te doen, omdat je veel variatie hebt.

Heb je alleen voor HaVoC vrijwilligerswerk gedaan of ook nog ergens anders?
Ik heb niet alleen voor HaVoC vrijwilligerswerk gedaan. Momenteel doe ik ook vrijwilligerswerk bij de Schittering. Sinds dat ik gepensioneerd ben, wilde ik nog steeds iets blijven doen voor de maatschappij. Ik ben hierdoor bij de Schittering terecht gekomen en hier help ik een halve dag in de week. Dan maak ik graag een ommetje op de fiets met iemand van de Schittering. Zij gaan er ook erg graag even uit en het is dan hartstikke fijn als er iemand met hen mee kan gaan. Daarnaast help ik ook nog één dag in de week bij TechnoPromo in Cuijk.

Hoe kijk je terug op al die jaren vrijwilligerswerk?
Ik heb een hartstikke goede tijd gehad bij HaVoC. Het was altijd hartstikke gezellig en het heeft heel erg aan mijn verwachtingen voldaan. Ik heb er nooit spijt van gehad om zo lang vrijwilligerswerk te doen bij HaVoC. En daarnaast: het kost minder tijd dan je denkt om bijvoorbeeld zaalwacht te zijn. Uiteindelijk ben je met alle thuiswedstrijden die gespeeld worden maar ongeveer elf zaterdagen in een jaar ’s middags bezig. Je kunt dan een beetje volleybal kijken en ondertussen kleinere dingen doen die bij een zaalwacht horen.